Cudzich Bronisław (1925–1974). Był jednym z sześciorga dzieci Józefa i Anny Cudzichów, bratem Heleny Buńdy. Po wojnie ukończył liceum w Poroninie, a następnie Państwową Wyższą Szkołę Teatralną w Krakowie. Debiutował na scenie Teatru im. Juliusza Słowackiego. Najdłużej pracował w Teatrze Starym oraz w Teatrze Ludowym w Nowej Hucie. Zajmował się malarstwem, karykaturą (prace z cyklu Z pochodu za Melpomeną), pisaniem wierszy, sztuk i opowiadań. Współpracował z zespołami góralskimi. Dla „Podhala” dokumentował działalność regionalną. Dla zespołu Zofii Solarzowej napisał tekst utrwalony na płycie Nomowiny i wesele. Służy ona do dziś jako wzór dla zespołów regionalnych. Był błyskotliwy i niezwykle dowcipny. Czuł kulturę, a o regionie miał wiedzę ogromną. Zmarł w Krakowie w lipcu 1974 roku. Został pochowany na cmentarzu w Poroninie.