Urocze te chwile wspomnieniem się stały

Bo były przepiękne jak                                    Opłatek Biały

Gdyśmy do wigilijnej wieczerzy siadali

Tośmy się też Białym Opłatkiem łamali

Smutki i zmartwienia jak proch gdzieś znikały

Kiedyśmy łamali ten

                                     Opłatek Biały

Ciężkie chwile nieraz ludzie przeżywali

Ale się z otuchą Opłatkiem łamali

Gdy się ku wolności serca wyrywały

Symbolem nadziei był

                                     Opłatek Biały

Gdy nasza Ojczyzna w niewoli jęczała

Najlepszych swych synów w mogiłach chowała

W każdy rok mogiły te stan swój zwiększały

Na nich piękne kwiaty jak

                                           Opłatek Biały

Bo za wolność kraju ginęli Polacy

Ich dusze do siebie Stwórca wezwać raczył

Gdyż te dusze Bogu miłymi się stały

Bo były tak piękne jak

                                     Opłatek Biały

I nie jedna matka zrozpaczona była

Jej męża lub synów mogiła pokryła

Miejsca ich przy stole pustkami zostały

Z kimże miała łamać ten

                                         Opłatek Biały

Przy wigilijnym stole rzewnie zapłakała

Że na starsze lata sama pozostała

Spracowane ręce od wzruszenia drżały

Kiedy w nich trzymała ten

                                           Opłatek Biały

Wielu także ludzi spędzało w obozie

Wigilijny wieczór na deszczu i mrozie

Usta ich po cichu kolędy śpiewały

Jeden z pierwszych wspomnien był

                                                         Opłatek Biały

Dziś Boża Dziecina pokój niesie światu

By jeden drugiemu przebaczył jak bratu

By złość i nienawiść jak pył sie rozwiały

Symbolem miłości jest

                                      Opłatek Biały

Pod jego postacią Bóg z nami się łączy

A gdy nasze życie na ziemi się skończy

Żeby nasze dusze Boga oglądały

Będąc tak niewinne jak

                                       Opłatek Biały

Franciszek Sikoń